ह फट;व् δημιοιυργεί πράσινες δονήσεις

Κάποτε οι άνθρωποι σε όλη την Ευρώπη, οι περισσότεροι άνθρωποι, ήταν φτωχοί. Μα περνούσαν καλύτερα. Η γιαγιά μου ωού έλεγε ότι τα μόνα δώρα που έπαιρναν από τους γονείς τους ήταν ένα ζαχαρωμένων μήλο στα γενέθλια και ένα πορτοκάλι τα Χριστούγεννα Όταν πια έφτασαν στην εφηβεία άρχισαν οι χοροί, ραντεβού κλπ. Μα οι χοροί χρειάζονται γκαρνταρόμπα, γόβες στιλέτο κλπ Τα τρία αδέρφια, η γιαγιά μου με την αδερφή μου και τον αδερφό τους ήθελαν να γραφτούν επίσης σε φυσιολατρικό σύλλογο. Μα αυτό ήθελε και άλλα έξοδα. Κατάλληλες αρβύλες, μπουφάν, ειδικά παντελόνια, σάκους. Οι γονείς τους δεν είχαν τόσα λεφτά. Τους έδωσαν να διαλέξουν: χορούς η σύλλογος; Τα αδέρφια διάλεξαν να γίνουν φυσιολάτρες. Και έτσι άρχισαν πρώτα τις πεζοπορικές στα γύρω βουνά και αργότερα όταν άρχισαν να δουλεύουν σε όλοι την χώρα. Εκεί βρήκαν και τα ταίρια τους. Χωρίς προξενιό. Παντού πήγαιναν μαζί, μία μεγάλη παρέα. Ο παππούς μου, οδηγός τρένων, μάζεψε λεφτά για να πάρει μία φωτογραφική μηχανή και τράβαγε τις πιο όμορφες στιγμές στα δάση και τα λιβάδια. Τα έκανε σλάιντς και μετά καλούσε όλους τους φίλους σε προβολές. Τα πιο όμορφα πάρτι…
Εγώ ήμουνα σε λίγο «καλύτερη μοίρα». Έπαιρνα ότι διάλεγα, αλλά επίσης μόνο στα γενέθλια και στα Χριστούγεννα Το χαρτζιλίκι μου έφτανε για καραμέλες. Κάθε μέρα μετά το σχολείο παίρναμε με την φίλη μου καραμέλες. Όταν μετά το Λύκειο είχαμε πάει με την αδερφή μου στην Αυστρία στον θείο μου, μας έδωσαν οι γονείς μας αρκετά λεφτά. Ήταν τα λεφτά που έδινε η αστυνομία μέσω της τράπεζας στους ανθρώπους στους οποίους επέτρεπε να ταξιδεύουν στη Δύση. Πήρα στην Αυστρία φούστα, τέσσερα ζιβάγκο, ένα κοτλέ παντελόνι και οι θείες μου μού έδωσαν ένα σωρό άλλα δώρα και δωράκια. Για να θαμπώνω από την καλοπέραση της εκεί μεσαίας τάξης.
Η μαμά και ο μπαμπάς μας έμαθε στην αυτάρκεια. Η ίδια όταν έμπαινε στο μαγαζί σκαφτό ταν και ξανασκεφτόταν τι θα πάρει. Πολλές φορές έφευγε για να το σκεφτεί στο σπίτι με την ησυχία της. Μετά έλεγε: «Όχι, μα δεν το χρειάζομαι στα αλήθεια…»
Έπαιρνε μόνο τα απαραίτητα. Μα πάντα φρόντιζε να περνάμε τις διακοπές καλά. Μας έστελνε σε διάφορους τόπους με διάφορες ευκαιρίες. Μόνες μας αλλά πηγαίναμε και μαζί. Ποτέ δεν έλειπε μία εκδρομή στο εξωτερικό. Και ας ήταν στα γύρω κράτη. Κάθε καλοκαίρι ζούσαμε και κάτι καινούργιο.
Η κόρη μου παίρνει χαρτζιλίκι από τον πατέρα της χίλια Ευρώ. Σνομπάρει το σχολικό εστιατόριο. Την καταλαβαίνω. Δεν μαγειρεύουν καλά. Μία πίτσα απ’ έξω είναι πάντα καλύτερη. Τις βαρέθηκε όμως. Άρχισε να μαγειρεύει μόνη της. Μα σπουδάζει και είναι πολυάσχολη. Δεν έχει χρόνο να δουλεύει συγχρόνως. Ούτε λόγος. Δεν θα προλάβαινε. Θα έπρεπε να αφήνει πολλές εξετάσεις και δεν θα τελείωνε ούτε σε δέκα χρόνια. Μα έτσι που είναι πολυάσχολη δεν προλαβαίνει ούτε το μαγείρεμα. Πολλά τρόφιμα πηγαίνουν από το ψυγείο κατευθείαν στο καλάθι αχρήστων. Άλλωστε, δεν τα συνηθίσαμε αυτά. Φτιάχνουμε σαλάτα και τουλάχιστον το ένα τέταρτο πετιέται. Μετά παραπονούμαστε ότι η λαϊκή είναι ακριβή. Αφού παίρνουμε τα μισά λαχανικά για το καλάθι αχρήστων.
Παίρνω μόνο μία ντομάτα ή δύο. Κάθε μέρα φρέσκια. Δεν είναι κόπος τα μαγαζιά είναι ανοιχτά. Ακόμα. Και θα μείνουν. Όσα έχουν πράγματι αφεντικό με επιχειρηματικό ταλέντο. Όποιος τα κάνει μόνο για τα λεφτά δεν θα αντέξει. Δεν θα έχει ενθουσιασμό πλέον. Δεν θα έχει ενέργεια. Θα μαραζώσει.
Τα λεφτά τελείωσαν. Η ανθρώπινη θέληση μεγαλώνει…
Η φύση μπορεί να δώσει δύναμη σε όλους. Να την φυλάμε ως κόρη οφθαλμού. Είναι όλων μας. Μα να πηγαίνουμε στην άγρια καρδιά της χωρίς αυτοκίνητα γιατί αυτά την καταστρέφουν. Μπορούμε να περνάμε καλύτερα χωρίς ΙΧ. Επίσης τα τρένα δεν θα ήταν υπό κατάρρευση. Τα τρένα… σκέτη περιπέτεια! Η ζωή χωρίς περιπέτεια δεν έχει το ζουμί της. Και η πραγματική περιπέτεια αρχίζει εκεί όπου μας αρέσει η ατόφια ζωή. Τέλος πια στην βαρεμάρα μπροστά στην τηλεόραση… να ζούμε ζωές άλλων. Η δική μας δεν περιμένει…
Αυτή τη μεγάλη οθόνη ας την αφήσουμε προς το παρόν, θα την πάρουμε όταν βρούμε αυτό που μας γεμίζει πραγματικά.
Η μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής είναι η όμορφη εργασία που μας ταιριάζει. Η γεμάτη ζωή ακολουθεί. Για κάποιον πιο φτωχή, για αυτόν που «σκέφτεται» και με την καρδιά πλουσιότερη.
Τα λεφτά ούτως ή άλλως είναι μόνο για να τις τρώνε οι τράπεζες.

Sissi Soko