Είναι γάτα η οσελότος (η εκδότρια μου)

 

ह फट;व् δημιοιυργεί πράσινες δονήσεις

Κάποτε οι άνθρωποι σε όλη την Ευρώπη, οι περισσότεροι άνθρωποι, ήταν φτωχοί. Μα περνούσαν καλύτερα. Η γιαγιά μου ωού έλεγε ότι τα μόνα δώρα που έπαιρναν από τους γονείς τους ήταν ένα ζαχαρωμένων μήλο στα γενέθλια και ένα πορτοκάλι τα Χριστούγεννα Όταν πια έφτασαν στην εφηβεία άρχισαν οι χοροί, ραντεβού κλπ. Μα οι χοροί χρειάζονται γκαρνταρόμπα, γόβες στιλέτο κλπ Τα τρία αδέρφια, η γιαγιά μου με την αδερφή μου και τον αδερφό τους ήθελαν να γραφτούν επίσης σε φυσιολατρικό σύλλογο. Μα αυτό ήθελε και άλλα έξοδα. Κατάλληλες αρβύλες, μπουφάν, ειδικά παντελόνια, σάκους. Οι γονείς τους δεν είχαν τόσα λεφτά. Τους έδωσαν να διαλέξουν: χορούς η σύλλογος; Τα αδέρφια διάλεξαν να γίνουν φυσιολάτρες. Και έτσι άρχισαν πρώτα τις πεζοπορικές στα γύρω βουνά και αργότερα όταν άρχισαν να δουλεύουν σε όλοι την χώρα. Εκεί βρήκαν και τα ταίρια τους. Χωρίς προξενιό. Παντού πήγαιναν μαζί, μία μεγάλη παρέα. Ο παππούς μου, οδηγός τρένων, μάζεψε λεφτά για να πάρει μία φωτογραφική μηχανή και τράβαγε τις πιο όμορφες στιγμές στα δάση και τα λιβάδια. Τα έκανε σλάιντς και μετά καλούσε όλους τους φίλους σε προβολές. Τα πιο όμορφα πάρτι…
Εγώ ήμουνα σε λίγο «καλύτερη μοίρα». Έπαιρνα ότι διάλεγα, αλλά επίσης μόνο στα γενέθλια και στα Χριστούγεννα Το χαρτζιλίκι μου έφτανε για καραμέλες. Κάθε μέρα μετά το σχολείο παίρναμε με την φίλη μου καραμέλες. Όταν μετά το Λύκειο είχαμε πάει με την αδερφή μου στην Αυστρία στον θείο μου, μας έδωσαν οι γονείς μας αρκετά λεφτά. Ήταν τα λεφτά που έδινε η αστυνομία μέσω της τράπεζας στους ανθρώπους στους οποίους επέτρεπε να ταξιδεύουν στη Δύση. Πήρα στην Αυστρία φούστα, τέσσερα ζιβάγκο, ένα κοτλέ παντελόνι και οι θείες μου μού έδωσαν ένα σωρό άλλα δώρα και δωράκια. Για να θαμπώνω από την καλοπέραση της εκεί μεσαίας τάξης.
Η μαμά και ο μπαμπάς μας έμαθε στην αυτάρκεια. Η ίδια όταν έμπαινε στο μαγαζί σκαφτό ταν και ξανασκεφτόταν τι θα πάρει. Πολλές φορές έφευγε για να το σκεφτεί στο σπίτι με την ησυχία της. Μετά έλεγε: «Όχι, μα δεν το χρειάζομαι στα αλήθεια…»
Έπαιρνε μόνο τα απαραίτητα. Μα πάντα φρόντιζε να περνάμε τις διακοπές καλά. Μας έστελνε σε διάφορους τόπους με διάφορες ευκαιρίες. Μόνες μας αλλά πηγαίναμε και μαζί. Ποτέ δεν έλειπε μία εκδρομή στο εξωτερικό. Και ας ήταν στα γύρω κράτη. Κάθε καλοκαίρι ζούσαμε και κάτι καινούργιο.
Η κόρη μου παίρνει χαρτζιλίκι από τον πατέρα της χίλια Ευρώ. Σνομπάρει το σχολικό εστιατόριο. Την καταλαβαίνω. Δεν μαγειρεύουν καλά. Μία πίτσα απ’ έξω είναι πάντα καλύτερη. Τις βαρέθηκε όμως. Άρχισε να μαγειρεύει μόνη της. Μα σπουδάζει και είναι πολυάσχολη. Δεν έχει χρόνο να δουλεύει συγχρόνως. Ούτε λόγος. Δεν θα προλάβαινε. Θα έπρεπε να αφήνει πολλές εξετάσεις και δεν θα τελείωνε ούτε σε δέκα χρόνια. Μα έτσι που είναι πολυάσχολη δεν προλαβαίνει ούτε το μαγείρεμα. Πολλά τρόφιμα πηγαίνουν από το ψυγείο κατευθείαν στο καλάθι αχρήστων. Άλλωστε, δεν τα συνηθίσαμε αυτά. Φτιάχνουμε σαλάτα και τουλάχιστον το ένα τέταρτο πετιέται. Μετά παραπονούμαστε ότι η λαϊκή είναι ακριβή. Αφού παίρνουμε τα μισά λαχανικά για το καλάθι αχρήστων.
Παίρνω μόνο μία ντομάτα ή δύο. Κάθε μέρα φρέσκια. Δεν είναι κόπος τα μαγαζιά είναι ανοιχτά. Ακόμα. Και θα μείνουν. Όσα έχουν πράγματι αφεντικό με επιχειρηματικό ταλέντο. Όποιος τα κάνει μόνο για τα λεφτά δεν θα αντέξει. Δεν θα έχει ενθουσιασμό πλέον. Δεν θα έχει ενέργεια. Θα μαραζώσει.
Τα λεφτά τελείωσαν. Η ανθρώπινη θέληση μεγαλώνει…
Η φύση μπορεί να δώσει δύναμη σε όλους. Να την φυλάμε ως κόρη οφθαλμού. Είναι όλων μας. Μα να πηγαίνουμε στην άγρια καρδιά της χωρίς αυτοκίνητα γιατί αυτά την καταστρέφουν. Μπορούμε να περνάμε καλύτερα χωρίς ΙΧ. Επίσης τα τρένα δεν θα ήταν υπό κατάρρευση. Τα τρένα… σκέτη περιπέτεια! Η ζωή χωρίς περιπέτεια δεν έχει το ζουμί της. Και η πραγματική περιπέτεια αρχίζει εκεί όπου μας αρέσει η ατόφια ζωή. Τέλος πια στην βαρεμάρα μπροστά στην τηλεόραση… να ζούμε ζωές άλλων. Η δική μας δεν περιμένει…
Αυτή τη μεγάλη οθόνη ας την αφήσουμε προς το παρόν, θα την πάρουμε όταν βρούμε αυτό που μας γεμίζει πραγματικά.
Η μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής είναι η όμορφη εργασία που μας ταιριάζει. Η γεμάτη ζωή ακολουθεί. Για κάποιον πιο φτωχή, για αυτόν που «σκέφτεται» και με την καρδιά πλουσιότερη.
Τα λεφτά ούτως ή άλλως είναι μόνο για να τις τρώνε οι τράπεζες.

Sissi Soko

रोचक με βάρκα την ποίηση, Φαλοιρικός όρμος

http://www.facebook.com/event.php?eid=113645398685386

Το μεγάλο Ταγκό της αποτυχίας...

Ο Δημήτρης ήταν εργάτης. Σιδεράς. Δούλευε σε μια μικρή επιχείρηση μαζί με το αφεντικό του και τρεις άλλους συνάδελφους. Δεν του άρεσε να σκέφτεται τον εαυτό του ως «εργατική τάξη» παρόλο που η γυναίκα του, η Ελένη, η οποία ήταν στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, έλεγε ότι πλέον όλοι οι εργαζόμενοι είναι εργατική τάξη. Πλην των διανοουμένων. Όχι, ο ίδιος είχε σπουδάσει μηχανικός μηχανημάτων και θεωρούσε τον εαυτό του διανοούμενο. Εδώ που τα λέμε, τελείωσε το Πανεπιστήμιο με το ζόρι, το μεγάλο του όνειρο ήταν να σπουδάσει μηχανικός αεροπλάνων, αλλά δεν του έφταναν τα μόρια.
Και τώρα ήταν άνεργος. Προχθές τον απέλυσε το αφεντικό του, του είπε ότι είναι ο πιο μικρός στην επιχείρηση και θα βρει πιο εύκολα δουλειά. Ως σιδεράς δούλευε στα μαύρα, παρόλο που αυτό απαγορευόταν. Έμεινε χωρίς επιδόματα, χωρίς αποζημίωση. Ευτυχώς η γυναίκα του ήταν εξασφαλισμένη. Κουτσά-στραβά θα τα έβγαζαν πέρα. Ο αδερφός του θα του έστελνε λαχανικά από την Αυλίδα, τον είχαν απολύσει πριν από ένα χρόνο και είχε μετακομίσει στο πατρικό τους για να αφιερωθεί στην αγροτική ζωή. Ήταν πολλοί γνωστοί του στα χωριά.
Πέρασαν μερικές μέρες και ο Δημήτρης άρχισε να ενθουσιάζεται όλο και πιο πολύ. Τώρα θα μπορούσε να αφιερώσει την ζωή του στην τέχνη. Με τον τελευταίο μισθό πήρε πηλό, καμβά, λαδομπογιές και ένα κατακαινούργιο βιολί. Πάντα του άρεσε η Βανέσα Μέι.
Το βράδυ άνοιξε το δημοτικό κανάλι και έτσι όπως έπλεε σε κύματα ενθουσιασμού, άκουσε μια φανταστική είδηση. Το υπουργείο Δία Βίου Μάθησης προκήρυξε διαγωνισμό για το καλύτερο άγαλμα, πίνακα ή ταινία. Το πρώτο βραβείο ήταν η επαγγελματική υποστήριξη χωρίς όρια σε οποιονδήποτε τομέα. Ήταν την περίοδο που στην κυβέρνηση βρισκόταν η ΑΚΟΑ, η «Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά» του παλαιού Σύριζα με τον καινούργιο ΣΥΝ – Κόκκινο, τη Δημοκρατική Ανανέωση Ελλάδας, την Ανταρσύα και τους Πράσινους οικολόγους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μόλις κατέρρευσε από μέσα της σαν χάρτινος πύργος.
Την άλλη κιόλας ημέρα βάλθηκε να πλάσει με τον πηλό ένα μεγάλο Πήγασο. Δούλευε μόνο όταν οι άλλοι έλειπαν. Ήθελε, δεν ήξερε γιατί, να το κρατήσει μυστικό. Σε τρεις βδομάδες και με πολλές αρχικές αποτυχίες ήταν έτοιμος. Άφησε τον Πήγασο στο παράθυρο να στεγνώσει. Αλλά σε λίγες μέρες του έπεσαν τα φτερά. Και μετά διαλύθηκε ολόκληρος.
Ο Δημήτρης ήταν συντετριμμένος. Ο δεκάχρονος γιος της γυναίκας του, ο Γιώργος, που τον είχε από το πρώτο γάμο της, είπε ότι έπρεπε να φτιάξει τον Πήγασο από ένα κομμάτι πηλό και όχι να τον συγκολλήσει. Έτσι όλοι έμαθαν το μυστικό. Η Ελένη ήταν μουτρωμένη αλλά τελικά το ξεπέρασε. Η ίδια παράλληλα με τη δουλειά της σπούδασε Παιδαγωγικά στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Τώρα με την καινούργια κυβέρνηση μπήκαν στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο εκτός από την Πληροφορική και η Φιλοσοφία και τα Αρχαία όπως και τα Παιδαγωγικά, όλα όσα δεν ήταν πριν. Η ίδια είχε πολλές φιλοδοξίες. Η αλήθεια είναι ότι έβλεπε τον εαυτό της ως βουλευτής και μετά… ως υπουργό Παιδείας!
Ο Δημήτρης άρχισε να ζωγραφίζει. Στην αρχή τον δυσκόλεψαν οι λαδομπογιές, αλλά μετά συνήθισε. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν μπόρεσε να ζωγραφίσει από τη φαντασία του τίποτα που θα έμοιαζε με κάτι πραγματικό. Η ημερομηνία λήξης του διαγωνισμού πλησίαζε και αυτός δεν είχε κάνει ακόμα τίποτα που να τον ικανοποιούσε. Ο Γιώργος του ζήτησε τις λαδομπογιές – πήγαινε στο Γυμνάσιο Καινούργιου Ανθρώπου, το πρώτο δοκιμαστικό Γυμνάσιο όπου τα παιδιά μάθαιναν τέχνες. Ο Δημήτρης ήταν χαρούμενος για τον Γιώργο, μα σκεφτόταν ότι η καινούργια κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να κάνει μόνο πειραματικά Γυμνάσια αλλά να κάνει τις αλλαγές επαναστατικά, ως τομή, σε όλα τα Γυμνάσια και Λύκεια. Αφού όλοι πλέον ήξεραν ότι το να μαθαίνουν τα παιδιά τέχνες είναι σωστό. Ο Δημήτρης έδωσε στον Γιώργο τις λαδομπογιές. Οι λαδομπογιές είναι ακριβούτσικες και η Ελένη δεν ήθελε να τις πάρει στον Γιώργο. Έλεγε ότι μπορεί να συνεχίσει να ζωγραφίζει με νερομπογιές.
Ο Δημήτρης με τα τελευταία του λεφτά πήρε παρτιτούρες για βιολί, μα ο ήχος που έβγαινε δεν του άρεσε καθόλου. Ήταν πολύ απογοητευμένος. Πήρε και νερομπογιές και ζωγράφισε τα μοναδικά όμορφα αντικείμενα που είχαν στο σπίτι, δύο μάσκες από το ταξίδι του μέλιτος στην Βενετία. Τα κατάφερε! Επιτέλους. Ήταν η τελευταία μέρα του διαγωνισμού. Μα τα χρώματα δεν στέγνωσαν μέχρι το πρωί και έτσι έχασε την προθεσμία.
«Το άλλο τρίμηνο σίγουρα θα τα καταφέρω», είπε με το νου του. Σκεφτόταν τι άλλο μπορεί να κάνει. Και το βρήκε! Θα έκανε ένα τεράστιο άγαλμα από σίδερο, το πιο μεγάλο και έτσι σίγουρα θα κερδίσει το διαγωνισμό! Ήξερε και τι θα ήταν. Ένας άνθρωπος με φτερά. Την άλλη μέρα πήγε στο πρώην αφεντικό του για να τον παρακαλέσει να τον αφήσει να δουλεύει το άγαλμα τις ώρες που δεν δουλεύει το σιδεράδικο. Αλλά το αφεντικό του φοβήθηκε τον ανταγωνισμό και δεν του το επέτρεψε.
Η μόνη λύση ήταν η κάμερα. Δεν καθυστέρησε καθόλου και πήγε στον άνθρωπο που γύρισε το γάμο τους για να τον παρακαλέσει να του δανείσει την κάμερα. Αλλά και εκείνος φοβήθηκε τον ανταγωνισμό και δεν του την έδωσε.
Το βράδυ έκατσε και πάλι, μετά από πολύ καιρό, μπροστά από την τηλεόραση και άνοιξε το δημοτικό κανάλι. Ξαφνικά άκουσε για διαγωνισμό διηγήματος από το περιοδικό «Χρυσή πένα». Και έτσι έκατσε και περιέγραψε όλη του την περιπέτεια με το πώς ήθελε να γίνει καλλιτέχνης. Θα το ονόμαζε «Το μεγάλο ταγκό της αποτυχίας». Το πρώτο βραβείο ήταν ένα λάπτοπ. Άρχισε και πάλι να ονειροπολεί. Θα συνδεόταν χάρη στο Ίντερνετ με άλλους σε όλο τον κόσμο και θα πραγματοποιούσε το μεγαλύτερό του όνειρο. Να κάνει ένα εργαστήρι έρευνας «Προσωπικού πτεροελικοειδή», όπως το φανταζόταν από τα φοιτητικά του χρόνια.
Πούλησε το βιολί και πήρε και άλλους καμβάδες και λαδομπογιές. Πλέον θα ζωγράφιζε μόνο όταν θα είχε έμπνευση και όχι για κάποιο διαγωνισμό. Για να γαληνέψει η ψυχή του.
Έπειτα έπεισε τη γυναίκα του να κάνουν κι άλλο ένα παιδί. Θα του τα μάθαιναν όλα. Στο δημοτικό κανάλι έλεγαν ότι θα γίνουν Ομάδες Εθελοντικής Ανταλλαγής Υπηρεσιών. Συνειδητοποιούσε πόσα πολλά έχει να προσφέρει ο ίδιος. Από μαθήματα μαθηματικών έως φύλαξη παιδιών.
Και μία εσωτερική χαρά διαπέρασε ξαφνικά όλο το είναι του.
Η Ελλάδα θα τα καταφέρει. Και μαζί της όλος ο φτωχός κόσμος…

Bozk

Μία φορά εν όσο ζω
να σε φιλήσω.
Εσένα.
Όχι κάποιον άλλον.
Και ας πεθάνω μετά,
δεν με νοιάζει.
Να σου το δώσω
αυτό το φιλί
γιατί εμπεριέχει
όλο το είναι μου.
Και ας μην κάνω έρωτα
ποτέ μου
πια,
δεν με νοιάζει
Δεν έχω ανάγκη.

Για πάντα

Πριν πολλά πολλά χρόνια η Μίλια είχε ερωτευτεί για Πέμπτη φορά στη ζωή της. Πολύ. Πιο πολύ από τις άλλες φορές. Έναν άνθρωπο που δεν τον ήξερε αλλά διαισθάνθηκε ότι είναι ο καλύτερος, εκείνος που τα ξέρει, τα καταλαβαίνει, τα νιώθει όλα. Ο Ήλιος. Ήταν ευτυχισμένη και ας μην τον έβλεπε, της αρκούσε να τον διαβάζει, ήταν ευτυχισμένη και ας μην έκανε όνειρα για τους δύο τους, της έφτανε που η ίδια άρχισε να γράφει ακόμα καλύτερα από πριν, της αρκούσε ότι ένιωθε όμορφα.
Πέρασε μισός χρόνος και ο Ήλιος της άρχισε να γίνεται... δεν μπορούσε να θυμηθεί τη λέξη γιατί πλέον δεν ισχύει. Αλλά εκείνη έπαθε κόλλημα. Όποιος της έλεγε ότι είναι όμορφη ότι την αγαπάει, νόμιζε ότι είναι εκείνος. Ποιος άλλος να κοιτούσε το πιο όμορφο λουλούδι στον κόσμο εκτός από τον Ήλιο;
Πέρασε ένας χρόνος και το να τον συναντηθεί της έγινε έμμονη ιδέα. Όλο νόμιζε ότι την καλεί κάπου, ετοιμαζόταν, βαφόταν, έβαζε τα καλύτερα ρούχα της και πήγαινε. Αλλά δεν ήταν εκείνος. Η αδρεναλίνη μαζευόταν στο είμαι της και δεν είχε πώς να εκτονωθεί.
Η ψυχίατρος της νόμιζε ότι πρέπει να της αυξήσει τα φάρμακα επειδή έχει άγχος.
Δεν ήταν άγχος ήταν αδρεναλίνη, αλλά αυτό το κατάλαβε πολύ αργότερα.
Και το κόλλημα εκεί.
Σιγά σιγά μαράζωσαν, ξέχναγε τα χόμπι της, έγραφε, το μόνο που της έμεινε, μα σταμάτησε να σχεδιάζει μυθιστορήματα
Δεν ήταν δυστυχισμένη, όχι, γιατί ήξερε ότι ο Ήλιος της την κοιτάει ούτως ή άλλως.
Αλλά η αδρεναλίνη εκεί.
Λεγόταν Δήμος και ήταν δημοσιογράφος με πολλά ενδιαφέροντα όπως και η ίδια (κάποτε).
Τέτοιο αγόρι ήθελε.
Μόνο εκείνον.
Δεν είχε μάτια για άλλον.
Και μετά γνώρισε τον Μάνθος Δούλευαν στην ίδια εφημερίδα με τον Δύμη αλλά τόσο καιρό δεν τον είχε ανακαλύψει. Δεν τον διάβασε γιατί σταμάτησε να ενδιαφέρεται για τα πολιτιστικά δρόμε να.΄Είτε δεν είχε λεφτά είτε όντα δούλευε ήταν τόσο εξουθενωμένη που δεν είχε το κουράγιο να πάει ούτε στον κινηματογράφο
Και μετά ανακάλυψε ότι ο Μάνθος ήταν το άλλο μισό του Ήλιου. Όχι πονηρός (θυμήθηκε την λέξη)αλλά ειλικρινής και τρυφερός, τρυφερή ψυχούλα, με άλλο τρόπο από ότι ο Δήμος Σαν να συμπληρωνόταν ο ένας τον άλλον.
Και μετά ο Μάνθος έφυγε από την εφημερίδα.
Η Μίλια κολλημένη εκεί.
Στον Δύμη
Την βάρεσε στο πιο σπουδαίο κέντρο ενέργειας στον ύφαλο από τον οποίον εξαρτιούνται όλες οι αποφάσεις.
Δεν είχε πια δύναμη για δημιουργία.
Και μετά την βάρεσε στην καρδιά. Τον αγαπούσε πια μόνιμα, δεν ήταν ερωτευμένη αλλά απέκτησε σχεδόν μόνιμη ταχυκαρδία. Της περνούσε μόνο τις στιγμές που επικοινωνούσε με αγαπημένα πρόσωπα.
Ήξερε ότι θέλει να κάνει έρωτα.
Όπου έφτασε στο σημείο που νόμιζε κάποιον από το Ρ για τον Ήλιο της.
Ήρθε σπίτι της.
Ήταν Αλβανός. Συμπαθητικός Μετά από δέκα λεπτά την ρωτάει: Μπορώ να κάτσω δίπλα σου;΄Η Μίλα ένιωθε να του παραδίδεται Μα ένα κόκκινο λαμπάκι άναψε στο μυαλό της. Αν του παραδοθεί τώρα θα είναι δική του για καιρό.
Καλά έκανε. Ήταν Μ
Και μία μέρα που αποφάσισε να κάνει έρωτα με κάποιον που την βεβαίωνε πώς την αγαπάει, γνώρισε τον Βασίλη.
Ταμπού λα ράσα ο Βασίλης. Ψυχούλα. Μιλήσανε στο τηλέφωνο και το κατάλαβε. Κοιμήθηκε ευτυχισμένη.
Και τώρα προσεύχεται το Σύμπαν να του ανοίξει την καρδούλα του να είναι όλα όμορφα.
Γιατί ο Ήλιος μπορεί να είναι ένας αλλά υπάρχουν πολλοί Γαλαξίες.
Και τι το πιο ωραίο να ταξιδεύσει σε ξένους γαλαξίες να γνωρίσεις και άλλα Ηλιακά συστήματα;
Εσύ λουλούδι και πάντα λούζεσαι στις ηλιαχτίδες...

θΕΛΩ

Θέλω να σου κάνω μία ΜΕΓΑ ερώτηση.
Αλλά από κοντά γιατί είναι πολλά που πρέπει να ειποθούν.

Η Μίρκα έχει να δώσει

Η Μίρκα έκανε έρωτα στην ζωή της με πολλούς άνδρες. Με δεκαεννέα. Με τους περισσότερους ήταν ωραίο, τους γνώριζε είτε από τη δουλειά και τους αγαπούσε, είτε είχε την άνεση να μιλήσει μαζί τους πριν και να τους γνωρίσει. Να αρχίσει να δουλεύει η καρδιά. Ήταν μερικοί όμορφοι που όμως δεν της έκαναν κλικ. Μπορούσε να είχε κάνει έρωτα δηλαδή με διπλάσιους.
Με τους τέσσερις τελευταίους δεν τις άρεσε. Ο τελευταίος τελευταίος ήταν Αλβανός. Σχεδόν την βίασε. Συμφώνησε να κάνει έρωτα μαζί του μόνο επειδή τον σιμώνεσαι γιατί της είπε ότι θα αρρωστήσει έτσι όπως ήταν.
Ο προτελευταίος πέρσι ήταν ένας διάσημος Σλοβάκος συγγραφέας, φίλος της από τα πρώτα χρόνια της δουλειάς και το είχαν κάνει και τότε. Τότε της άρεσε. Τώρα όχι. Όχι, δεν της άρεσε, παρόλο που τον συμπαθούσε. Ήξερε ότι πρέπει να το κάνει γιατί είναι φάρμακο για την ψυχή. Και η ψυχή της δεν ήταν εντάξει Ήταν εξαρτημένη από ψυχοφάρμακα τα οποία πιθανώς δεν τα χρειαζόταν καν. Χωρίς αυτά όμως δεν μπορούσε να κοιμηθεί.
Όχι, το σεξ δεν την είχε γιατρέψει τότε.
Θα την γιατρέψει μόνο η αγάπη.
Ξέρει να περιμένει.

ज्द्रविए अलेबो smrť

Grécke štátne nemocnice začali škrtať výdavky. Začali šetriť na chorých. Bol som v nemocnici, aby mi predpísali lieky pre moju sestričku Malvínku. Predpísali mi 10 mg Ziprexa, hoci lekárka určite vedela, že v nemocničnej lekárni (je to zadarmo pre chudobných invalidov) tento liek nemajú. Prišiel som do lekárne a magister mi hovorí, že mi môže dt len 5 mg. O polovicu menšiu dávku. A že prášky na spanie nemajú vôbec. Lekáreň bola plná chorých. !Toto nemáme, tamto nemáme!.
čo ostáva?
Ωζλιε+ψι+τ σα.

निएलें व् गर=ecku

Moja priateľka Margita, nič netušiac o Grédkom škandále Siemens, sa na stretnutí spolužiakov zmienila o tom, ako jej otec, minister zdravia v roku 1989, dostal na stôl balík peňazí od Siemensu. Človek so socialistickou morálkou ich nezobral, a tak o tom priateľka tak otvorene hovorí... Smiala sa. Smiali sme sa.

You Pay Your Crisis: Η αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας

You Pay Your Crisis: Η αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας

क;अति ωραίο για σας σήμερα

telefóनने účटी: τηλεφωνικοί λογαριασμοί

Grécke štátne organizácie vedia ako prísť ka peniazom.
Keď už nijak inak tak zdierajúc chudobných.
Telefónny účet chodí normálne raz za dva mesiace a účet za elektrinu raz za tri.
A zrazu bum.
Účty mi tentoraz prišli za mesiac.
Je to vôbec možné?
Je.
A ja nemám z čoho ich zaplatiť.

व् Gréसकू sú veľké rozdiely

Od tohto mesaca približne dva milióny pracujúcich grékov bude dostávať menšie platy. Zato predseda Zväzu gréckych priemyselníkov kúpil vlani na jeseň v Londíne obraz za cenu 1.5 miliónov Dolárov. Čiže toľko, čo zarobí zamestnanec v obchode za 80 rokov.
Za posledných dvanásť rokov sa DPH zvýšilo o šesťdesiat percent. Kde išli všetky tieto peniaze?
Všetko nasvedčuje, že peniaze v Grécku sú. Kde?
12 miliárd Euro je ročný daňový únik. 8 miliárd Euro činí ročná krádež dane z pridanej hodnoty. 8 miliárd Euro plynie zo zníženia daní z 45% na 21% pre anonymné podniky. 3 miliardy boli zisky bánk vpriebehu roka 2009. 6 miliárd Euro ide na zbrojenie. Milión Euro sa dáva denne na udržiavanie gréckeho pluku v Afganistane. Desiatky miliárd plynú z odpustenia daní pre off-shore podniky. Desiatky miliárd plynie z odpustenia dane cirkvevného majetku. Desiatky miliárd Euro vyplývajú z nadhodnotenia verejných prác pre úplatky podnikov ako napríklad pri škandále s podnikom Siemens.
Nešťastím je, že s úrokovou sadzbou, ktorú si už rok požičiava krajina, prdstavuje zníženie platov štátnych pracovníkov a dôchodcov, presne tie peniaze, ktoré bude treba na zaplatenie úrokov z pôžičiek, ktoré Grécko dostáva. Čiže tieto peniaze pôjdu do vrecák presne tých bánk, ktoré svojimi «kasínovými» hrami odstabilizovali ekonomické status quo, ktoré platilo do minulého roku. A namiesto toho aby boli za to potrestané, ryžujú, stupňujúc svoju agresivitu.
Tento bludný kruh práce a zisku, s takýmto priamym vzťahom, v porovnaní s minulosťou, keď cesta bola viac zložitá, sa stáva dusivým a trvalým.
Ak, samozrejme, pracujúci nebudú nejako reagovať. Jedinými, čo ako tak reagujú sú Španieli, Gréci, Francúzski emigranti a Portugalčania. Veľmi málo na to aby čelili oblude, dosť však na to, aby sa vytvorila klíma, ktorá by mohla zobudiť nemecké odbory, predstavujúce narozdiel od gréckych, skutočne záujmy pracujúcich. Avšak nemecké odbory sa už dohodli s vládou, že sa nebudú búriť, za cenu «menšie platy a žiadne prepúšťanie». A Nemecký pracujúci sa zdajú byť s tým uspokojení.
Ďalším činiteľom, ktorý oslabuje celoeurópsku reakciu na chúťky vlád a kapitalistov je reakčný postoj obyvateľstva krajín východoeurópskeho «bloku», ktorí majúc v povedomí porovnanie s reálnym socializmom, majú teraz dojem, že sú na ceste s «dojnými kravami».
Asi by však bolo dobré, keby si tak nemeckí, grécki, ako aj ostantí pracujúci uvedomili, že jeden je nepriateľ, a to bezhlavé spotrebiteľstvo, výsledok obchodu za posledných dvesto rokov a jeho nastupiteľa, priemyslu.

Podľa článkov Mosjsisa Litsisa a G. Papadopoulosa-Tetradisa, denník «Eleftherotypia»
uverejnené v časopise Slovo.

You Pay Your Crisis: H Eλλάδα μοντέλο πτώχευσης για ΗΠΑ και Βρετανία

You Pay Your Crisis : H Ellada model bankruptcy USA and UK

Herakleiton

Τα πάντα ρει
μα η αγάπη
μένει
το χιόνι
λιώνει
μα ο ήλιος
το
χαϊδεύει
κάθε χρόνο.

१५ α १६ पलट? पत;ओक्सेय्श प्रो त्वं फल;;vn

"Opatrenia» už boli v Grécku oficiálne vyhlásene, po generálnom štrajku to bude namiesto zadržania štrnásteho platu znížemie príjmov o 30 percent pre štátnych zamestnancov a zvýšenie dôchodkoého veku. A pritom platy vyššie ako sto tisíc eur ročne budú zdanené iba jendýn percentom.
Pätnásty a šestnásty plat poslancov ostal nedotknutý. Samozrejme, že vláda vymyslela aj jednu «prefektnú» novimku: založila fond pre dobrovoľné prispätie k vyrovnaniu dlhu. Teda ak poslanec obätuje svoj šestnásty plat, ešte z neho bude hrdina. A televízia potrebuje politických hrdinov. Už dlho je prinútená píliť uši divákom o škandáloch o tom ako prejedli predošlé vlády peniaze z predošlých pôžičiek. Nie je dobré aby sa pred verejnosťou veľa hovorilo o tom, ako ktorý politik sa obohatil na úrok chudobných. Ľavica hovorí o trestných činoch.
Cekový dlh gréckeho štatu je dnes vyše 300 miliárd Eur. Videli sem za nemalé peniaze veľa reklamy jednotliných ministerstiev, a to je len vrchol ľadovca. Napríklad za nedávnej vlády pravice bolo schválené že budú mramorové kachličky pred parlamentom zdrsnené a schválila sa na to cena dva milióny Eur. Teraz naposledy sa zistilo, že na to stačí dvestotisíc Eur. Za ostatné peniaze by si niekto namastil vrecká.
Súkromný lekári a právnici, ako aj rôzny relemselníci nevydávajú vôbec účtenky a zistilo sa napríklad, že niektorí lekári udávajú na daňovom priznaní príjmi o polovicu menšie než dostáva plat ich sekretárka.
Čím vyššie zviera, tým väčšie možosti okrádania.
Ale už sa črtajú reálne návrhy zo strany nezývislých intelektuálov a aj rôznych ľavicových hnutí, ktoré sú zatiaľ zjednotené pod hlavičkou SYRIZA (koalícia radikálnej ľavice, má päť rôznych «tencencií» a ďalších jedenásť hnutí), ktorá získavajú vo voľbách obyčajne okolo štyroch percent.
Premiér sa tvári, že to všetko zvládne a že nebude musieť žobračit finafnčnú podporu od EÚ ani od Svetovej banky.
A zatiaĺ rôzne cudzie banky požičiavajú Grécku peniaze na bežný chod krajiny s hoci aj dvadsaťpäťpercentným úrokom.
Kounistická strana akoby spala, trvajúc na tom, že sa raz stane vládou a zoštátní priemysel, ale objavujú sa aj reálne návrhy hlavne od nezávislých «blogerov» ako napríklad štyridsaťpäť percentné zdanenie ziskov, zoštátnenie bánk bez odškodnenia, zdanenie nesmierne veľkého majetku cirkvi, zdanenie vojenských výdavkov a zastavenie vyzbrojovania a ďalšie. Zároveň sa objavujú nové formy «boja» ako napríklad vyhlásenie prvého marca ako dňa «bez spotreby», čo prišlo z iných stredozemných krajín. Ľudia všeličo vymýšľajú, pretože štrajky vyhlasované «predanými», (ako sa v Grécku hovorí) štátnymi odbormi nemajú vpodstate žiaden vplyv. Na druhej strane ľudia sa štrajkami vyčerpajú a nemajú potom chuť nič viac politického podnikať. Okrem toho počas generálneho štrajku boli súkromné obchody a supermarkety otvorené, takže akoby sa nič nedialo.
Ale je toho ešte veľa písania. V Grécku sa ľady pohli.

Uverejnené v časopise "Slovo" 16. 3. 2009

अ. स्चोद Ja

A. SCHOD: JA

Nie som dobrý, nie som nevinný, nie som pokojný! Neudržateľná je moje šťastie a moje nešťastie, som plný neartikulovaných hlasov a tmy, váľam sa plný sĺz a krvi vnútri v tomto teplom koryte mojej substancie.
Bojím sa preriecť. Okrášľujem sa klamnými pierkami, volám, spievam, smejem sa, aby som umlčal tento drásavý výkrik môjho srdca.
Nie som svetlo, som noc, no plameň sa lýže pomedzi moje útroby a zžiera ma. Som noc, ktorú hltá svetlo.
V nebezpečí, snažiac sa plný žiaľu, trasúc sa v tme, túžim vzpružiť sa zo spánku, postáť chvíľu, koľko vládzem, vzpriamene.
Akýsi malý neposlušný dych bojuje vo mne beznádejne chce zvíťaziť nad šťastím, únavou a smrťou.
Cvíčím ako vojnového koňa svoje telo, udržujem ho striedme, zdravé, ochotné. Utužujem ho a ľutujem ho. Iného koňa nemám.
Udržujem svoj rozum bez spánku, číry, krutý. Popúšťam ho bojovať nerozborne a hltať, toto moje svetlo tmu tela. Iné laboratórium urobiť z tmy svetlo nemám.
Udržujem svoje srdce vzplanuté, odvážne, nepokojné. Cítim vo svojom srdci všetky rozruchy a rozpornosti, radosti a trpkosti žitota. No zápasím područiť ich rytmu vyššiemu než je myseľ, tvrdšiemu, než je moje srdce. Rytmu Vesmíru, čo stúpa.
Volanie vyhlasuje vo mne mobilizáciu. Volá: «Ja, Volanie, som tvoj pán Boh! Nie som útočište. Nie som dom a nádej. Nie som zver, nie som Syn, nie som Duch. Som tvoj generál!
« Nie si môj otrok ani hračka v mojich dlaniach. Nie si môj priateľ, nie si moje dieťa. Si môj súdruch v boji.
«Drž sa odvážne cesty, ktorú som ti zdôveril, nezraď ju! Je to tvojou povinnosťou a môžeš sa v tvojej oblasti stať hrdinom.

Stretnutie s czperským profesorom o krιze. Η κρίση είναι όξυνση των αντιθέτων, εκβάθυνση τον αντιθέσεων, η λύση;

Predvčerom som bola na jednej prednáške s cyperskÝm profesorom Stavrosom Topazosom.
Napísal veľa kníh, aj o kapitalistickej kríze.
Okrem iného povedal, že zisky sa zvýšili v porovnaní s 60 -70 rokmi o 120 percent.
Vyrába sa oveľa viac luxusných predmetov.
Napriek tomu bohatí nevedia, či so ziskom.
Tri autá, dve lietadlá a čo ešte?
Ohradiť majetok múrom, najať strážcov...
Zatiaľ bolo riešením prenesenie ziskov na chudobnejších v podobe pôžičiek.
Ale dokedy?
Situádia nemá viac riešení.
Buď bude nasledovať dlhodobé obdobie stagnácie,
alebo vojny, alebo
sám kapitalismus bude musieť vymyslieť nejakú inú
spolcnosť...
Riešením je kapa.
Komunizmus, povedal prednášajúci nakoniec.
Nie ten, čo akože bol, lebo nebol v skutočnsti.
Tvorivý komunismus,
pre všetky druhy talentov.
Aj ten podnikateľský.
Sám kapitlizmus vedie k nemu.
Taká je dialektika.

Žaby majú oči

Dnes večer som sa v metre zoznámila s jednou paňou.
Κάποια επιτροπή ειρήνης.
Dala mi letáčik a pustili sme sa do rozhovoru.
"Pozri, títo tu čierni sú všetci tu lebo v ich krajine je vojna a iné nešťastia..."
MKO.
Pomáha variť žabyx pomaly.
Otvára zároveň oči ľuďom.
Taká je dialektika.

Όχι αόριστος, ενεστώτας!

Zaplatia mi za knihu
"Περιπέτειες στο φανταστικό κάστρο".
Teraz bude všetko možné.
Potôčik pod jedličkou,
čo sa práve prebúdza,
zurčí peknú melódiu
láka svojou čistotou
zajace a líśky na rande...

Mier v duši

Mier v duši
až po uši
tak mi to sluší
srdce búši

Σκατά

Μία Κρητική μαντινιάδα λεει:
αγπα με να σε αγαπώ,
θέλε με να σε θέλω,
γιατί θαέρθει η μέρα
που δεν θα σε θελήσω.

Krach 2

Premiér Giorgos Papandreou, syn Andreasa Papandreou (v Grécku odjakživa vládnu nasledovníci «trónu») konečne našiel acylpirín na vyriešenie krízy. Zruší sa štrnásty plat! A potom mžno aj trinásty a ktovie... na rade bude dvanásty. «My nič, to nás tlači Európska únia, kričí vláda ústami televíznzch novín». Už dlhší čas strašia média, že ak «Stratégia stability a rozvoja» neprinesie želané ovocie, bude treba prijať «doplňujúce opatrenia». A už je to tu. Penzie sa nezvýšia ani o cent, platy vo verejnom sektore majú namále, európska únia tlačí a tlačí, my sme pontskí Piláti. A zatial sa iní, tí silní, obohacujú, využívajú krízu, veď v tomto období sa vyplácajú dlhopisy, ktoré vydla ešte predoślá vláda PASOKu, ktorá bola obmenená Novou Demokaciou, čiže ľudovou pravicou pred ôsmimi rokmi.
V kríze sú všetci, ale zvlášť Grécko, lebo Grék keď počuje podnikanie, nevie si predstaviť nič iné ako obchodovanie, lepšie povedané kupčenie. Mozog Gréka pracuje na plné obrátky ak ide o to niekoho ošklbať, niekoho oklamať či podviesť a niečo z toho všetkého vytĺcť pre seba. Okrem toho Grék sa rád zabáva. A to stojí peniaze. Už roky Banky vyplácajú spotrebné, vianočné a iné pôžičky, ktoré teraz nemá nikto na zaplatenie. Každý Grék potreboval blýskajúce sa auto a vlastný byt. Svoj starý byt kto len mohol začal prenajímať emigrantom, jeden byt, desiatim, nech sa len peniažky kotúľajú a kúpil si byt na pôžičky. Nový, obrovský, viac než stodvadsať metrov štvorcových určite. A teraz silní konfiškujú nezaplatiteľné byty.
Ale nie sme ešte tak ďaleko. To všetko len visí vo vzduchu ako Damoklov meč, lebo banky ešte stále požičiavajú pôžičky na zaplatenie úrokov.
A komunistická strana, ktorá ma niečo viac ako sedem percent, na jednej strane kričí, že za blato krízy chce odvetu, na druhej strane hovorí o «rozšírených potrebách robotnίckej triedy». A robotník, keď nemá prácu, sedí pri televízore a nudí sa. A jeho synček si stále len pýta peniaze na frapé v kaviarni. Nikto nič nevie vymyslieť, lebo Gréci si už roky vyberajú prácu podľa kritéria koľko peňazí a nie či má prácu rád. A teraz sa bojí o svoju budúcnosť, nemá perspektívu, lebo nevie nič iné robiť ako si krvavo zvykol, či už vo verejnom, či súkromnom sektore. A samozrejme nehovoríme len o robotníkoch. Hovoríme o lekároch, učiteloch, úradníkoch. Nikto nemá svoju prácu rád.
Sú takí, čo zacali kričať proti zbytočnom množstve byrokratov, no opatrenia a reformy, ktoré napokon nie sú žiadnou novinkou, žerú stále viac byrokracie.
Nie sú peniaze na vyplácanie platov a penzií a pritom kapitalisti, ktorí sú povinní platiť časť poistenia zamestnancov, jednoducho neplatia. Štát to má tak vymyslené, že neexistuje sila, ktorá by ich mohla k tomu prinútiť. A nič sa nedeje.
Začali sa zase štrajky, pod hlavičkou vládnych odborov, ktoré na jednej strane ventilujú hnev a na druhej oslabujú ľudí vymyslieť niečo účinnejšie. Dobre to má vymyslené sociálna demokracia. Kapitalizmus je tu navždy.
A zatiaľ vláda rokuje o podpore zo strany Nemecka, ľudia sa hnevajú, že Nemci ich nenávidia. Nemecký časopis Fokus uverejnil na prvej stránke Afroditu, ktorá robí neslušný pohyb. Nemecko nikdy nezaplatilo Grécku vojnové odškodnenie, aj o tom sa hovorí, a Grékov potrebuje ako svojich posluhovačov. Trhy. Už prestalo dovážať aj grécku kapustu, aj to sa dozvedáme z televízie.
Niekto eśte silnejší chce aby sa Európska únia nadobro rozkmotrila, teda jej ľud, počnúc grékmi. Fámy a skutočnosti sa už ťažko dajú rozoznať. V každom prôipade, keď sú zisky menšie než bývali, je dobré keď sa ľudia boja a uskromňujú.
A ešte jedna perlička. Grécka svetová speváčka Nana Mouschouri sa vzdáva svojho poslanecjého platu, aby tak bola, podľa vśetkého, príkladom chudobným. Lebo bohatým ide len o to, aby nestratili nič zo svojich doterajších výsad.
Výsad nad výsad.

uverejnené v časopise Slovo 11. 3. 2001

Dnes večer sú všetci ľudia sami

α - π - ο - σ - τ - α - σ - η
Vraj keď je Boh sám
jeho DNA sa zklbčí
pretože
sa cítime všetci
opustení.
Všetci sme
jeho súčasťou.
A keď sme šťastní
DNA
kreslí
pekné obrázky
na oblohe.
f =r = a =k ´´´t a ´´l ´´ y.
Nikdy som nebola taká sama
ako
dnes
večer.

Psyché

V starogréčtine
psyché (ψυχή)
znamená
dych
čiže
život.
A vôbec ˇ
neprebýva
v hlave.
To len Freud
nás tu pletie popleta
jeden!

Σώμα γενήτρια ρεύματος: Mliečna cesta

Επειδή το έχω ξαναζήσει,
ξεχνάς ότι έχεις
ρόγες,
κλειτορίδα,
μόνο σώμα,
ως ολότητα
μαζί
με την αύρα της.
Spolu
με την δική
μας.
Τότε ψιθυρίζει
το Σύμπαν
τρυφερά
αστέρια
στους
γαλαξίες
και δρόμους
στο άπειρο
και αθάνατο.

Η εικόνα είναι της αδελφούλας μου Μανδαρινάκι.

Nové nápady

Na výzvu blogera busy bee
áko podporu zajtrajšiemu štrajku
absentujem (absintujem)
od blogovania.

Po prúde: μαζί με το ρεύμα

Βήματα στα χνάρια
όμορφα πλοιάρια
ταινίες ενδιαφέρουσες
και ακόμα δεν κατάλαβες
την κρίση
την καπιταλιστική
μόνο την κρίση εντός
Σώματος.
Δεν υπάρχει κρίση;
Ο Νίτσε μας μαθαίνει
να ελέγχουμε
ποτέ δεν υπέκυψα
κάτω από τα μανιτάρια.

Zastavte...

...svet
chcem
vystúpiť,
aspoň na týždeň!

Είδη πολυτέλειας με ένα ευρώ

Η ψιλοβρόχι
με έχασε στους ατέλειωτους
δρόμους του Πειραιά
και των γύρω περιοχών.
Τώρα
θυμήθηκες την αρχή να μην
παίρνεις ταξί;
Το Πασαλιμάνι έγνεψε
και το σύννεφο κατουριόταν
να βρει το πλησιέστερο σταθμό
με wartercloset.
Πάντως το παζάρι του Πειραιά
έχει εξίσου καλά πράγματα
με τους Κινέζους.

Μία ταινία

Μία ταινία μπορεί
να σε κάνει
να κλαις επί δύο ώρες
χωρίς λόγο.
Να θυμάσαι κρουασάν
που άφαγες πρόπερσι,
να πονάς επειδή
πόνεσε η πρωταγωνίστρια
Να γίνεις ποιητής
την νύχτα χωρίς
φεγγάρια.
να μην μετανοεί για τίποτα
εκτός από το τίποτα.
Που δεν πρόλαβε ακόμα να ζήσεις

Intezifikácia...

Η επανάσταση σκότωσε τον Γκορμπατσόφ
γιατί δεν κατάλαβε
τι είναι η εντατικοποίηση
Ούτε ο ίδιος.
Όλοι νόμιζαν ότι απλά πρέπει
να τρέχουμε περισσότερα.
Ναι, αλλά με όλο το σώμα.
Καρδιά πνευμόνια, όφαλος και
ότι βάλει ο νους.
Και τα πόδια...

Είμαι άρρωστη παιδιά!

Έχω κάποιο πρόβλημα.
Βλέποντας ταινίες τρόμου
δεν τρομάζω.
Ο εγκέφαλος μου δεν παράγει
τις χημικές ουσίες
που θα έπρεπε.
Και όταν βρεθώ
σε πραγματικό κίνδυνο
τις παράγει υπερβολικά.
Παραλύοντας τα πάντα.
Νομίζω ότι μόνο ο θάνατος
θα με σώσει.
Θέλω να ζήσω!
Άραγε δενμε περιμένει πια καμιά
περιπέτεια της ζωής;

Κάτι όμορφο για σήμεα

Ňiečo pekné na dnes.
Z našej záhrady.
Ανθοδοχείο je od mojej strej mamy Eleny,ktorú po jej smrti zdedila stará mama Dorothea a potom sa dostala
στο παταρικό μου σπίτι.
Kvety od môjho otca, ešte stále chodí do záhrady pracovať, aj keď má 82 rokov.

Φαύλο σύστημα

Γράφεις επειδή σου αρέσει.
Ο μόνος γνώμονας.
Και το σώμα σου σε ανταμείβει
με ενδορφίνες.
Γιατί το κατάφερες.
Όλα
Τα υπόλοιπα
έρχονται από πίσω.
Και από μόνα τους.
Δεν τα κυνηγάς.
Λεπτή κίνηση
του μικρού δάχτυλος
Μόνο.
Ο καπιταλισμός μας μαθαίνει
να τρέχουμε να πουλάμε.
Και δεν φτάνουμε.
Μας κάνει χάλια.
Και όταν είμαστε χάλια
δεν γράφουμε
και όταν δεν γράφουμε
είμαστε χάλια.
Αϊ στο καλό με αυτό το
φαύλο κύκλο!
Κάπου κάποτε υπήρξε άλλο σύστημα...
μα οι άνθρωποι πίστεψαν
στο κυνήγι του χρήματος!
Όχι εγώ.
Εγώ.
ΚΙ αυτό μας το έμαθαν
στο τωρινό σύστημα.
Μας αναγκάζουν!
Να μην το κάνουμε
επειδή μας αρέσει...

Naše ciele a naše cesty...

gemeinsam

ermfrodit

Είμαι γεμάτη
μα κάθε νύστα κάτι pledge
θυμάμαι
και μετά το ξέχνώ
στις λεπτομέριες.
Είμαι γεμάτος
αγάπη.
Αυτό ξέρω
και ότι κάτι
έχω να κάνω
πιο κάθήκον είναι;
Πότε θα μου το φανερωθείς;
Πολύ καλά ξέρω τα γήινα πλεδγες,
αλε εδώ πρόκιεται γι ακάτι Ουράνιο...

ΑΠΆΤΗ

Θα μπορούσα ποτέ να σε απατήσω, αγάπη μου;
Θα μπορούσα ποτέ να σε αγαπήσω , απάτη μου;

Όλοι έχουν οικογένεια, μόνο εγώ όχι.
Ούτε που ξέρω σε πια μεριά είναι η χολή.
Σήμερα με πόνεσε λίγο.

Salvatores dei 6

CESTA

No zrazu srdcevrúci krik v mojom vnútri: «Pomoc!» Kto to volá?
Udrž si silu a počúvaj, celé srdce človeka je jedno Volanie. Chyť sa pŕs, aby si ho mohol počuť, niekto v tebe zápasí a volá.
Tvojou povinnosťou je, v každej chvíli, deň čo noc, v radosti i smútku, v čase tvojej každodennnej potreby, rozlíšiť tento Volanie, impulzívne či zdržanlivo, tak ako sa hodí tvojej podstate, smiac sa či plačúc, činne či váhavo a bojovať o to, aby si cítil kto je ten, čo je v nebezpečí a volá.
A ako sa môžeme zmobilizovať, všetci spolu a oslobodiť ho.
V tej najväčšej radosti niekto v nás volá: «Bolím! Chcem sa zbaviť tvojej radosti! Dusím sa!»
V tej najväčšej beznádeji niekto v nás volá: «Nezúfam! Bojujem! Zachytávam sa o tvoju hlavu, vyťahujem sa z pošvy tvojho tela, vyťahujem sa z pošvy zeme, nezmestím sa do mozgov, do mien, do činov!»
Z tej najširšej cnosti sa niekto zdvíha, zúfalý a volá: «Úzka je cnosť, nemôžem sa nadýchnuť, malý, úzky je Raj, nezmestím sa do neho, na človeka sa ponáša váš Boh, nechcem ho!»
Počúvam divý krik a vybuchujem. V mojom vnútri, stúpajúca agónia sa zoraďuje, po prvý krát, do pozdného ľudského hlasu, otáča sa smerom k mojej tvári a volá ma – čisto, mojim menom, menom môjho otca a menom mojej rasy!
To je tá veľká rozhodná chvíľa. To je heslom Cesty. Ak nezapočuješ toto Volanie ako ti trhá vnútornosti, nevykroč!
Pokračuj trpezlivo, podrobený svätej službe prvého, druhého, tretieho stupňa prípravy.
A počúvaj: Vo sne, v láske, v tvorbe, v nejakom tvojom nezištnom hrdom čine alebo v hlbokom zúfalom tichu, odrazu môžeš započuť Volanie a dať sa na cestu.

Doteraz prúdilo mohe srdce, stúpalo a klesalo spolu s Vesmírom. No ako som započul Volanie, moje útroby a moje srdce sa rozdelili vo dva tábory.
Niekto vo mne je v nebezpečí, zdvihol ruky a volá: «Zachráň ma!» Niekto vo mne sa zdvíha, podkýna sa a volá: «Pomoc!»
Ktorú cestu z týchto dvoch večných si vybrať? Zrazu chápem, od rozhodnutia tohto závisí celý môj život, na ňom visí celý život Vesmíru.
Z dvoch ciest vyberám stúpanie. Prečo? Bez vedomých argumentov, bez žiadnej istoty, viem aká je bezmocná v tejto rozhodnej chvíli myseľ a všetky malé istoty človeka.
Vyberám stúpanie, lebo tam ma tlačí srdce. «Hore! Hore! Hore!» volá moje srdce a nasledujem ho s dôverou.
Cítim to, toto odo mňa očakáva hrozný prvopočiatočný Krik. Skáčem na jeho stranu! Stotožňujem osud s ním.
Niekto vo mne sa borí so zdvihnutím tiaže, chce odstrániť telo a myseľ, víťaziac nad zvykom, lenivosťou a potrebou.
Neviem odkiaľ prichádza a kam ide. V mojej pominuteľnej hrudi zachytávam jeho cestu, počúvam jeho pachtenie, ježím sa, dotýkajúc sa ho.
Kto to je? Načúvam, kladiem značky, voniam vzduch. Stúpam, hľadajúc smerom hore, dychčiac. Začína hrozná, tajuplná Cesta.

Vrstvy

Ματαιοδοξία στην εφηβεία...
ως τον ουρανό.
στα νιάτα,
επίγνωση.
Των δυνάμεων.
Μάλλον, της συνολικής
ενέργειας.
Στα γηρατειά..
μία γραμμή
μεταξύ του
Ουρανού και της Γης.
Γραμμή σύντηξης.

(Υ.Γ. Όταν μιλάμε για νιάτα εννούμε μέχρι τα 50.)

Neha

Μόλις
με φίλησε
ένας λαγός
στην μουσούδα μου.
Είχε ζεστό τρίχωμα.

Zelený dom

Obraz od klasika,ktorý som vždy obdivovala.

Αν μου τηλεφωνούσες: ΛΥΡΙΚΗ ΛΥΠΗ

Μαύρο χώμα,
βράχοι απότομοι
Προμηθέας με μπερδεμένο
φως.
Κι στο βάθος
ο άνθρωπος.
Τσακμανόπετρες
όπως στα χρόνια της
αθοότητας.

Υ.Γ. Ζητήται δάσκαλος ποιήσης.

Τύφλα να έχει ο Liberick

Καλημέρα παίδες
δεν ίπιαμε ακόμα καφέδες
μας περιμένει δουλειά
να ποιάνουμε πουλιά.

Kameň

Δεν θα κάνω τίποτα.
θα περιμένω
μία κοτρόνα
να με πετύχει
μη περιμένοντας.

OBRAZ

Θέλω
γήινα πράγματα
να
σου μαγειρεύω
να αγγίζω τα μαλλιά σου
και
να παρατηρώ την
ανάσα σου.
Κάτι λείπει

και είσαι εσύ.
Στα
σύνεφφα.

1000 krát

Χίλιες φορές έτρεξα
με χτυποκάρδι
να σε
ανταμώσω
πιστεύοντας
ότι θα ενημερωθείς
κατά κάποιο θαύμα.
Ποτέ δεν ήξερα πώς
μπορεί να γίνει
αυτό.
Να ξέρεις.
Όλα τα ξέρεις.

και όμως.

FLIRT

Το φλερτ
είναι
το καλύτερο
πράγμα στον κόσμο
ανεξάρτητα.
Σχέσεις επιτρέπονται
μόνο όταν
στέκει η πυραμίδα του Maslow
στα πόδια της.

Salvatores dei 5

Hromadí sa, narastá, stúpa až do nebies cnosť a úsilie človeka.
Kde ideme? Nepýtaj sa! Stúpaj, klesaj. Neexistuje začiatok, neexistuje koniec. Existuje terajšia chvíľa, plná trpkosti, plná sladkosti a teším sa z nej naplno.
Dobrý je život, dobrá smrť, Zem okrúhla a stabilná, ako prsia ženské v mojich plných dlaniach. Dávam sa do všetkého. Ľúbim, bolím, súťažím. Svet sa mi zdá širší ako myseľ, moje srdce tajomstvo temné a všemocné.
Ak môžeš, Duša, zdvihni sa hore z hrmiacich vĺn a pojmi jedným chmatom oka celé more. Drž dobre svoje brzdy, nech sa nezbláznia. A naraz sa ponor znovu do mora a pokračuj v zápase.
Loď je naše telo a plaví sa na tmavomodrých vlnách. Aký je náš cieľ? Stroskotať!
Pretože Atlantik je vodopád, Nová Zem existuje len v srdci človeka a zrazu, v mĺkvom víre, prepadneš sa do vodopádu smrti, aj ty aj celá galéra sveta.
Tvojou povinnosťou je pokojne, bez nádeje, odvážne nabrať smer k záhrobiu. A hovor: Nič neexistuje! Nič neexistuje! Ani život, ani smrť. Pozerám sa na hmotu a myseľ ako na dvoch neexistujúcich erotických duchov, ako sa naháňajú, ako sa stretávajú a hovorím: «To chcem!»
Teray viem: v nič nedúfam, ničoho sa nebojím, vykúpil som sa aj od mysle aj od srdca, vystúpil som vyššie, som slobodný. To chcem. Nechcem nič iné. Žiadal som slobodu.

Ο κόρακας στον κόρακα κάθεται

Τις προάλλες γνώρισα μία θεογκόμενα. Στο μπαρ όπου δουλεύει. Ξανθιά μαλλιά, όμορφα μάτια, φουσκωτά χείλη, στήθος τι να σας λέω. Χορέψαμε λίγο.
Στα νιάτα μου είχα 18 γυναίκες. Είχα χορτάσει Οι περισσότερες ήταν από τη δουλειά και τις αγαπούσα όλες κατά κάποιο τρόπο. Ήταν ωραία.
Τώρα όμως που γέρασα, βρε παιδάκι μου, αν δεν ξέρω ότι υπάρχει κάτι βαθύτερο, αν δεν την φιλήσω στο στόμα, δεν λεει.
Η κουκλάρα λοιπόν που έλεγα μου κόλλησε στο στήθος μου και όρμηξε στο φερμουάρ μου.
Ναι, αλλά εμένα δεν μου σηκώθηκε. Ναι, απλά δεν μου σηκώθηκε.
Πάμε παρακάτω. Φοβάμαι δύο ειδών γυναίκες: τις πολύ έμπειρες και τις αδέξιες.
Ευτυχώς που δεν είμαι γυναίκα.
Και τι να πεις με τις γυναίκες;
Αγαπάνε τη ζωή, ναι αλλά παρακάτω;

Lekár

Ο γιατρός φόρεσε το στηθοσκόπιο
πήρε την πρόκα
και την κάρφωσε στο φέρετρο
ακριβώς στην περιοχή
της κοιλιάς.
Και μετά
σκέπασε το φέρετρο
με δέκα
ταφόπλακες.
Γέλασε
και πήγε
στον επόμενο αασθενή...

EROS

Ο έρωτας
χιλιοπλημμένο πανί
σφουγγαρίστρα
με
ή χωρίς
χλωρίνη
δεν θα μας
συμβεί
ποτέ
η
tantra?
με χαρά
περιμένει κάτι
δεν ξέρει
κανείς
τη σιλουέτα της
δεν μπορεί
χτυπάει κουδούνι
στον τρίτο όροφο.
Και κρατάει την ανάσα...

Μία σταγόνα νερού: σλζα vody

Μία φορά
μόνο
να σε κρατήσω αγκαλιά
σφιχτά
εκείνον που αγαπώ
μία φορά
και να πεθάνω
δεν θα φοβάμαι
τίποτα
σε μία σταγόνα
νερού να γίνουμε
ερημίτες

Salvatores dei 4

TRETIA POVINNOSŤ

Myseľ sa prispôsobuje. Chce dosiahnuť dielami veľkými jej uváznenie, lebku. Chce vyriť na steny výroky hrdinské, nakresliť na reťaze krídla slobody.
Srdce sa neprispôsobuje. Ruky udierajú zvoknku z jej vezänia, hlasy zamilované počúva v étere. A srdce, plné nádeje odpovedá odhadzujúc reťaze a v jednom jej zablisnutí zdá sa, že reťaze sa stali krídlami. No rýchlo srdce padá znovu zakrvavené, znovu stratilo nádej a chytá sa jej Veľký Strach.
Dobrá je chvíľa, nechaj za sebou myseľ aj srdce, ťahaj dopredu, urob tretí krok.
Zachráň sa pred zjednodušujúcou ľahkosťou mysle, ktorá dáva riad a nádejá sa područiť si javy. Zachráň sa pred strachom srdca, ktoré žiada a nádejá sa nájsť podstatu.
Zvíťaz nad ostatným, nad najväčším pokušením, nad nádejou. Toto je treťou povinnosťou.
Bojujrme, pretože tak sa nám to páči, spievame hoci nejestvuje ucho, ktoré by nás počulo. Pracujeme, hoci nejestvuje pán, ktorý nám zaplatí, keď sa zvečerí. Nepracujeme na cudzom, my sme pánmi, vinohrad tento tejto Zeme je náš, telo a naša krv.
Okopávame ho, staráme sa oň, tlačíme hrozno, pijeme víno, spievame a plačeme, sny a myšlienky nám stúpajú do hlavy. V akej epoche vinohradu sa ti ušlo pracovať? Pri okopávaní? Pri vinobraní? Pri oslavách? Všetko je jedno.
Kopem a teším sa z celého tohto cyklu hrozna, spievam v smäde a v lopote, opitý z očakávaného vína.
Držím plný pohár a znovu prežívam lopotu deda a pradeda. A pot práce tečie prameňom v nevysokej opitej lebke.
Som vrece plné mäsa a kostí, krvi, potu a sĺz, túžob a vidín.
Válam sa vo chvíli vo vzduchu, dýcham, bije moje srdce a myseľ mi svieti, a zrazu sa zem otvára a strácam sa.
Vnútri v mojej pominuteľnej chrbtici, dva večné prúdy stúpajú a klesajú. V mojich útrobách jeden muž a jedna žena sa objímajú. Ľúbia sa a nenávidia sa, bojujú.
Muž, dusiac sa volá: «Som šíp, ktorý chce pretrhnúť luk, vymrštiť sa von zo stavu potreby.
Prekročiť zákon, zničiť telá, zvíťaziť nad smrťou. Som Semä!»
A ten druhý, hlboký hlas, ten ženský, odpovedá pokojne a isto: « Sedím na pätách na hline, vrhám svoje korene hlboko do mohýl, prijímam semä a nehybná ho živým. Som plná mlieka a potreby.
A túžim vrátiť sa naspäť, znížiť sa k zvieraťu, znížiť sa ešte nižšie, ku stromu, pomedzi korene a hlinu, nehýbať sa.
Držím, zotročujem dych, nenechávam ho uletieť, nenávidím plameň, čo stúpa, som Deloha!»