Naše ciele a naše cesty...

gemeinsam

ermfrodit

Είμαι γεμάτη
μα κάθε νύστα κάτι pledge
θυμάμαι
και μετά το ξέχνώ
στις λεπτομέριες.
Είμαι γεμάτος
αγάπη.
Αυτό ξέρω
και ότι κάτι
έχω να κάνω
πιο κάθήκον είναι;
Πότε θα μου το φανερωθείς;
Πολύ καλά ξέρω τα γήινα πλεδγες,
αλε εδώ πρόκιεται γι ακάτι Ουράνιο...

ΑΠΆΤΗ

Θα μπορούσα ποτέ να σε απατήσω, αγάπη μου;
Θα μπορούσα ποτέ να σε αγαπήσω , απάτη μου;

Όλοι έχουν οικογένεια, μόνο εγώ όχι.
Ούτε που ξέρω σε πια μεριά είναι η χολή.
Σήμερα με πόνεσε λίγο.

Salvatores dei 6

CESTA

No zrazu srdcevrúci krik v mojom vnútri: «Pomoc!» Kto to volá?
Udrž si silu a počúvaj, celé srdce človeka je jedno Volanie. Chyť sa pŕs, aby si ho mohol počuť, niekto v tebe zápasí a volá.
Tvojou povinnosťou je, v každej chvíli, deň čo noc, v radosti i smútku, v čase tvojej každodennnej potreby, rozlíšiť tento Volanie, impulzívne či zdržanlivo, tak ako sa hodí tvojej podstate, smiac sa či plačúc, činne či váhavo a bojovať o to, aby si cítil kto je ten, čo je v nebezpečí a volá.
A ako sa môžeme zmobilizovať, všetci spolu a oslobodiť ho.
V tej najväčšej radosti niekto v nás volá: «Bolím! Chcem sa zbaviť tvojej radosti! Dusím sa!»
V tej najväčšej beznádeji niekto v nás volá: «Nezúfam! Bojujem! Zachytávam sa o tvoju hlavu, vyťahujem sa z pošvy tvojho tela, vyťahujem sa z pošvy zeme, nezmestím sa do mozgov, do mien, do činov!»
Z tej najširšej cnosti sa niekto zdvíha, zúfalý a volá: «Úzka je cnosť, nemôžem sa nadýchnuť, malý, úzky je Raj, nezmestím sa do neho, na človeka sa ponáša váš Boh, nechcem ho!»
Počúvam divý krik a vybuchujem. V mojom vnútri, stúpajúca agónia sa zoraďuje, po prvý krát, do pozdného ľudského hlasu, otáča sa smerom k mojej tvári a volá ma – čisto, mojim menom, menom môjho otca a menom mojej rasy!
To je tá veľká rozhodná chvíľa. To je heslom Cesty. Ak nezapočuješ toto Volanie ako ti trhá vnútornosti, nevykroč!
Pokračuj trpezlivo, podrobený svätej službe prvého, druhého, tretieho stupňa prípravy.
A počúvaj: Vo sne, v láske, v tvorbe, v nejakom tvojom nezištnom hrdom čine alebo v hlbokom zúfalom tichu, odrazu môžeš započuť Volanie a dať sa na cestu.

Doteraz prúdilo mohe srdce, stúpalo a klesalo spolu s Vesmírom. No ako som započul Volanie, moje útroby a moje srdce sa rozdelili vo dva tábory.
Niekto vo mne je v nebezpečí, zdvihol ruky a volá: «Zachráň ma!» Niekto vo mne sa zdvíha, podkýna sa a volá: «Pomoc!»
Ktorú cestu z týchto dvoch večných si vybrať? Zrazu chápem, od rozhodnutia tohto závisí celý môj život, na ňom visí celý život Vesmíru.
Z dvoch ciest vyberám stúpanie. Prečo? Bez vedomých argumentov, bez žiadnej istoty, viem aká je bezmocná v tejto rozhodnej chvíli myseľ a všetky malé istoty človeka.
Vyberám stúpanie, lebo tam ma tlačí srdce. «Hore! Hore! Hore!» volá moje srdce a nasledujem ho s dôverou.
Cítim to, toto odo mňa očakáva hrozný prvopočiatočný Krik. Skáčem na jeho stranu! Stotožňujem osud s ním.
Niekto vo mne sa borí so zdvihnutím tiaže, chce odstrániť telo a myseľ, víťaziac nad zvykom, lenivosťou a potrebou.
Neviem odkiaľ prichádza a kam ide. V mojej pominuteľnej hrudi zachytávam jeho cestu, počúvam jeho pachtenie, ježím sa, dotýkajúc sa ho.
Kto to je? Načúvam, kladiem značky, voniam vzduch. Stúpam, hľadajúc smerom hore, dychčiac. Začína hrozná, tajuplná Cesta.

Vrstvy

Ματαιοδοξία στην εφηβεία...
ως τον ουρανό.
στα νιάτα,
επίγνωση.
Των δυνάμεων.
Μάλλον, της συνολικής
ενέργειας.
Στα γηρατειά..
μία γραμμή
μεταξύ του
Ουρανού και της Γης.
Γραμμή σύντηξης.

(Υ.Γ. Όταν μιλάμε για νιάτα εννούμε μέχρι τα 50.)

Neha

Μόλις
με φίλησε
ένας λαγός
στην μουσούδα μου.
Είχε ζεστό τρίχωμα.

Zelený dom

Obraz od klasika,ktorý som vždy obdivovala.

Αν μου τηλεφωνούσες: ΛΥΡΙΚΗ ΛΥΠΗ

Μαύρο χώμα,
βράχοι απότομοι
Προμηθέας με μπερδεμένο
φως.
Κι στο βάθος
ο άνθρωπος.
Τσακμανόπετρες
όπως στα χρόνια της
αθοότητας.

Υ.Γ. Ζητήται δάσκαλος ποιήσης.

Τύφλα να έχει ο Liberick

Καλημέρα παίδες
δεν ίπιαμε ακόμα καφέδες
μας περιμένει δουλειά
να ποιάνουμε πουλιά.

Kameň

Δεν θα κάνω τίποτα.
θα περιμένω
μία κοτρόνα
να με πετύχει
μη περιμένοντας.

OBRAZ

Θέλω
γήινα πράγματα
να
σου μαγειρεύω
να αγγίζω τα μαλλιά σου
και
να παρατηρώ την
ανάσα σου.
Κάτι λείπει

και είσαι εσύ.
Στα
σύνεφφα.

1000 krát

Χίλιες φορές έτρεξα
με χτυποκάρδι
να σε
ανταμώσω
πιστεύοντας
ότι θα ενημερωθείς
κατά κάποιο θαύμα.
Ποτέ δεν ήξερα πώς
μπορεί να γίνει
αυτό.
Να ξέρεις.
Όλα τα ξέρεις.

και όμως.

FLIRT

Το φλερτ
είναι
το καλύτερο
πράγμα στον κόσμο
ανεξάρτητα.
Σχέσεις επιτρέπονται
μόνο όταν
στέκει η πυραμίδα του Maslow
στα πόδια της.

Salvatores dei 5

Hromadí sa, narastá, stúpa až do nebies cnosť a úsilie človeka.
Kde ideme? Nepýtaj sa! Stúpaj, klesaj. Neexistuje začiatok, neexistuje koniec. Existuje terajšia chvíľa, plná trpkosti, plná sladkosti a teším sa z nej naplno.
Dobrý je život, dobrá smrť, Zem okrúhla a stabilná, ako prsia ženské v mojich plných dlaniach. Dávam sa do všetkého. Ľúbim, bolím, súťažím. Svet sa mi zdá širší ako myseľ, moje srdce tajomstvo temné a všemocné.
Ak môžeš, Duša, zdvihni sa hore z hrmiacich vĺn a pojmi jedným chmatom oka celé more. Drž dobre svoje brzdy, nech sa nezbláznia. A naraz sa ponor znovu do mora a pokračuj v zápase.
Loď je naše telo a plaví sa na tmavomodrých vlnách. Aký je náš cieľ? Stroskotať!
Pretože Atlantik je vodopád, Nová Zem existuje len v srdci človeka a zrazu, v mĺkvom víre, prepadneš sa do vodopádu smrti, aj ty aj celá galéra sveta.
Tvojou povinnosťou je pokojne, bez nádeje, odvážne nabrať smer k záhrobiu. A hovor: Nič neexistuje! Nič neexistuje! Ani život, ani smrť. Pozerám sa na hmotu a myseľ ako na dvoch neexistujúcich erotických duchov, ako sa naháňajú, ako sa stretávajú a hovorím: «To chcem!»
Teray viem: v nič nedúfam, ničoho sa nebojím, vykúpil som sa aj od mysle aj od srdca, vystúpil som vyššie, som slobodný. To chcem. Nechcem nič iné. Žiadal som slobodu.

Ο κόρακας στον κόρακα κάθεται

Τις προάλλες γνώρισα μία θεογκόμενα. Στο μπαρ όπου δουλεύει. Ξανθιά μαλλιά, όμορφα μάτια, φουσκωτά χείλη, στήθος τι να σας λέω. Χορέψαμε λίγο.
Στα νιάτα μου είχα 18 γυναίκες. Είχα χορτάσει Οι περισσότερες ήταν από τη δουλειά και τις αγαπούσα όλες κατά κάποιο τρόπο. Ήταν ωραία.
Τώρα όμως που γέρασα, βρε παιδάκι μου, αν δεν ξέρω ότι υπάρχει κάτι βαθύτερο, αν δεν την φιλήσω στο στόμα, δεν λεει.
Η κουκλάρα λοιπόν που έλεγα μου κόλλησε στο στήθος μου και όρμηξε στο φερμουάρ μου.
Ναι, αλλά εμένα δεν μου σηκώθηκε. Ναι, απλά δεν μου σηκώθηκε.
Πάμε παρακάτω. Φοβάμαι δύο ειδών γυναίκες: τις πολύ έμπειρες και τις αδέξιες.
Ευτυχώς που δεν είμαι γυναίκα.
Και τι να πεις με τις γυναίκες;
Αγαπάνε τη ζωή, ναι αλλά παρακάτω;

Lekár

Ο γιατρός φόρεσε το στηθοσκόπιο
πήρε την πρόκα
και την κάρφωσε στο φέρετρο
ακριβώς στην περιοχή
της κοιλιάς.
Και μετά
σκέπασε το φέρετρο
με δέκα
ταφόπλακες.
Γέλασε
και πήγε
στον επόμενο αασθενή...

EROS

Ο έρωτας
χιλιοπλημμένο πανί
σφουγγαρίστρα
με
ή χωρίς
χλωρίνη
δεν θα μας
συμβεί
ποτέ
η
tantra?
με χαρά
περιμένει κάτι
δεν ξέρει
κανείς
τη σιλουέτα της
δεν μπορεί
χτυπάει κουδούνι
στον τρίτο όροφο.
Και κρατάει την ανάσα...

Μία σταγόνα νερού: σλζα vody

Μία φορά
μόνο
να σε κρατήσω αγκαλιά
σφιχτά
εκείνον που αγαπώ
μία φορά
και να πεθάνω
δεν θα φοβάμαι
τίποτα
σε μία σταγόνα
νερού να γίνουμε
ερημίτες