Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Bozk


Μία φορά εν όσο ζω
να σε φιλήσω.
Εσένα.
Όχι κάποιον άλλον.
Και ας πεθάνω μετά,
δεν με νοιάζει.
Να σου το δώσω
αυτό το φιλί
γιατί εμπεριέχει
όλο το είναι μου.
Και ας μην κάνω έρωτα
ποτέ μου
πια,
δεν με νοιάζει
Δεν έχω ανάγκη.

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

Για πάντα


Πριν πολλά πολλά χρόνια η Μίλια είχε ερωτευτεί για Πέμπτη φορά στη ζωή της. Πολύ. Πιο πολύ από τις άλλες φορές. Έναν άνθρωπο που δεν τον ήξερε αλλά διαισθάνθηκε ότι είναι ο καλύτερος, εκείνος που τα ξέρει, τα καταλαβαίνει, τα νιώθει όλα. Ο Ήλιος. Ήταν ευτυχισμένη και ας μην τον έβλεπε, της αρκούσε να τον διαβάζει, ήταν ευτυχισμένη και ας μην έκανε όνειρα για τους δύο τους, της έφτανε που η ίδια άρχισε να γράφει ακόμα καλύτερα από πριν, της αρκούσε ότι ένιωθε όμορφα.
Πέρασε μισός χρόνος και ο Ήλιος της άρχισε να γίνεται... δεν μπορούσε να θυμηθεί τη λέξη γιατί πλέον δεν ισχύει. Αλλά εκείνη έπαθε κόλλημα. Όποιος της έλεγε ότι είναι όμορφη ότι την αγαπάει, νόμιζε ότι είναι εκείνος. Ποιος άλλος να κοιτούσε το πιο όμορφο λουλούδι στον κόσμο εκτός από τον Ήλιο;
Πέρασε ένας χρόνος και το να τον συναντηθεί της έγινε έμμονη ιδέα. Όλο νόμιζε ότι την καλεί κάπου, ετοιμαζόταν, βαφόταν, έβαζε τα καλύτερα ρούχα της και πήγαινε. Αλλά δεν ήταν εκείνος. Η αδρεναλίνη μαζευόταν στο είμαι της και δεν είχε πώς να εκτονωθεί.
Η ψυχίατρος της νόμιζε ότι πρέπει να της αυξήσει τα φάρμακα επειδή έχει άγχος.
Δεν ήταν άγχος ήταν αδρεναλίνη, αλλά αυτό το κατάλαβε πολύ αργότερα.
Και το κόλλημα εκεί.
Σιγά σιγά μαράζωσαν, ξέχναγε τα χόμπι της, έγραφε, το μόνο που της έμεινε, μα σταμάτησε να σχεδιάζει μυθιστορήματα
Δεν ήταν δυστυχισμένη, όχι, γιατί ήξερε ότι ο Ήλιος της την κοιτάει ούτως ή άλλως.
Αλλά η αδρεναλίνη εκεί.
Λεγόταν Δήμος και ήταν δημοσιογράφος με πολλά ενδιαφέροντα όπως και η ίδια (κάποτε).
Τέτοιο αγόρι ήθελε.
Μόνο εκείνον.
Δεν είχε μάτια για άλλον.
Και μετά γνώρισε τον Μάνθος Δούλευαν στην ίδια εφημερίδα με τον Δύμη αλλά τόσο καιρό δεν τον είχε ανακαλύψει. Δεν τον διάβασε γιατί σταμάτησε να ενδιαφέρεται για τα πολιτιστικά δρόμε να.΄Είτε δεν είχε λεφτά είτε όντα δούλευε ήταν τόσο εξουθενωμένη που δεν είχε το κουράγιο να πάει ούτε στον κινηματογράφο
Και μετά ανακάλυψε ότι ο Μάνθος ήταν το άλλο μισό του Ήλιου. Όχι πονηρός (θυμήθηκε την λέξη)αλλά ειλικρινής και τρυφερός, τρυφερή ψυχούλα, με άλλο τρόπο από ότι ο Δήμος Σαν να συμπληρωνόταν ο ένας τον άλλον.
Και μετά ο Μάνθος έφυγε από την εφημερίδα.
Η Μίλια κολλημένη εκεί.
Στον Δύμη
Την βάρεσε στο πιο σπουδαίο κέντρο ενέργειας στον ύφαλο από τον οποίον εξαρτιούνται όλες οι αποφάσεις.
Δεν είχε πια δύναμη για δημιουργία.
Και μετά την βάρεσε στην καρδιά. Τον αγαπούσε πια μόνιμα, δεν ήταν ερωτευμένη αλλά απέκτησε σχεδόν μόνιμη ταχυκαρδία. Της περνούσε μόνο τις στιγμές που επικοινωνούσε με αγαπημένα πρόσωπα.
Ήξερε ότι θέλει να κάνει έρωτα.
Όπου έφτασε στο σημείο που νόμιζε κάποιον από το Ρ για τον Ήλιο της.
Ήρθε σπίτι της.
Ήταν Αλβανός. Συμπαθητικός Μετά από δέκα λεπτά την ρωτάει: Μπορώ να κάτσω δίπλα σου;΄Η Μίλα ένιωθε να του παραδίδεται Μα ένα κόκκινο λαμπάκι άναψε στο μυαλό της. Αν του παραδοθεί τώρα θα είναι δική του για καιρό.
Καλά έκανε. Ήταν Μ
Και μία μέρα που αποφάσισε να κάνει έρωτα με κάποιον που την βεβαίωνε πώς την αγαπάει, γνώρισε τον Βασίλη.
Ταμπού λα ράσα ο Βασίλης. Ψυχούλα. Μιλήσανε στο τηλέφωνο και το κατάλαβε. Κοιμήθηκε ευτυχισμένη.
Και τώρα προσεύχεται το Σύμπαν να του ανοίξει την καρδούλα του να είναι όλα όμορφα.
Γιατί ο Ήλιος μπορεί να είναι ένας αλλά υπάρχουν πολλοί Γαλαξίες.
Και τι το πιο ωραίο να ταξιδεύσει σε ξένους γαλαξίες να γνωρίσεις και άλλα Ηλιακά συστήματα;
Εσύ λουλούδι και πάντα λούζεσαι στις ηλιαχτίδες...

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

θΕΛΩ


Θέλω να σου κάνω μία ΜΕΓΑ ερώτηση.
Αλλά από κοντά γιατί είναι πολλά που πρέπει να ειποθούν.